Werkgroep Buitenveldert – AJ Ernststraat 112 – Amsterdam verslag nr 67 – 8.3.2010 – 9 deelnemers

Opening bijeenkomst om 20 uur. De aanwezigen worden welkom geheten, speciaal de nieuweling aan wie de gebruikelijke schriftelijke informatie omtrent de groep wordt overhandigd. Aansluitend nemen conform het gebruik 2 verschillende deelnemers de respectievelijke taken op zich ten aanzien van de gespreksleiding en de schriftelijke verslaglegging.

Bij het zoeken naar een geschikt gespreksonderwerp rapporteert A omtrent zijn nieuwe, onverwachte ontdekking. Hij merkt namelijk dat na het stoppen met zijn verslaving eigenlijk een geheel nieuw proces ontstaat om (ook) weer actief te zijn, maar dan op een totaal andere manier als vroeger, namelijk zonder de oude spanning waarin zijn verslaving hem eigenlijk gevangen hield. Die spanning is weg, maar kennelijk is het verhaal daarmee niet helemaal rond. Ergens voelt hij een valkuil. Misschien is het onverwachte element terug te brengen tot de vraag:
‘hoe richt je je leven nu in – namelijk zonder je te laten wegblazen door invloeden van de buitenwereld…?’

Uit de reacties blijkt dat hiermee het gespreksonderwerp voor deze avond is gekozen, waarna de gespreksronde zich als volgt ontwikkelt:

B: ik heb vandaag geen ‘mind altering drugs’ gebruikt – maar wel gerookt – zelf heb ik mijn verslaving niet als zodanig ervaren – maar ik ga tegenwoordig wel veel naar 12 stappen-groepen – ik gebruikte marihuana, maar vond dat geen verslaving – als ik daarmee stop krijg ik aansluitend last van ‘over-activiteit’ – roken is voor mij een keiharde verslaving – ik ben hier lang niet geweest, maar hier is mijn reis wel begonnen – nu ga ik ook veel naar NA en 12 stappen-groepen.

C: elke keer ben ik weer aan het ‘minderen’ – kijk ook veel naar de mensen om mij heen – zo zat ik recent weer even in een groep mensen voor een kop koffie, maar binnen een uur waren alle (5) flessen wijn leeg – dat wil ik zelf ook niet – voor mij is ‘t een dilemma – steeds komt bij mij weer de twijfel – ik ben sterk behalve als ik mezelf ‘even’ toesta – misschien ga ik wel met de verkeerde mensen om – de verleiding blijft – ‘t is ook niet zoveel (5 flessen) – maar ik zit er wel bij – ‘t blijft een worsteling.

D: door mijn verslaving is mijn gezin wel bijna de vernieling in geholpen – in de kliniek in Zuid Limburg werd ik goed opgevangen – waren er groepen – en therapiëen – ik kan die iedereen aanraden – ik leerde het waarom van mijn gedrag kennen – en zo gaven ook mijn man en kinderen mij een nieuwe kans – 17 uur vind ik dagelijks een moeilijk tijdstip – liefde van het gezin is mijn drive om dit vast te houden – ik zie mijn drankvrinden en voel de liefde van het gezin plus de uitwerking van sport en nieuwe vrienden vanuit de kliniek – voel me nu zó sterk zonder drank – zag mensen 6 keer per week naar een groep gaan – dat is m.i. niet het echte leven – nieuw is meer de kwaliteit van het totaal, waar ook plaats moet zijn voor rust en evenwicht…..

E: voor mij was drinken (en roken) plus koken en tv-kijken qua tijdbesteding erg vullend – heb een half jaar in behandeling gezeten – ook mijn vraag is natuurlijk hoe te leven zonder drank – het vinden van een substituut – het invoeren van een werkplanning, zoals opnieuw koken, sporten (zwemmen), groepsbezoek, vrijwilligerswerk (ik deed iets in een asiel met katten), maar ook bijvoorbeeld het tafeltje-dekje-project van Flesseman op de Nieuwmarkt – er gaat dan een nieuwe structuur ontstaan en die wordt dan duidelijk – tengevolge van drank werd ik eerder weggestuurd – duidelijk was dus dat alles moest veranderen – dat was gewoon de dwang om op andere voet door te gaan – ik wilde niets te maken hebben met groepen surinaamse junks in het centrum – met dat vervelende gedrag rondom gratis heroine zonder invulling van nieuwe activiteiten – kortom, ik moest mij op andere dingen zien te richten en daar ben ik hard mee bezig.

F: ik denk dat mijn leven altijd wel zinvol was – de klap kwam door de plotselinge echtscheiding en het verlies van andere zaken en mensen – ik was daar afhankelijk van – dat verlies voerde aansluitend tot mijn verslaving en daarin vond ik veel rust – dus in dat opzicht werkte het wel – maar een ander ‘organisch(?)’ gevolg was het eveneens onverwacht toeslaan van een acute ziekte (kanker) – ik herinner mij dat alles heel sterk na een borstamputatie later diezelfde dag zittend in de auto, hoe ontspannend die drank was – dus eigenlijk functioneerde ik wel degelijk, maar nu ik niet meer drink is de balans in mijn leven weer helemaal terug – kortom, met drank wordt alles veel erger – ik word nu steeds sterker – ook meer dan voor die tijd – behalve als ik naar de groep ga, denk ik nooit meer aan drank – het staat soms gewoon lang in de kamer – ik merk het niet meer op – en mijn functioneren is conform lekker.

G: drinken heb ik eerst echt moeten leren: ik kon er helemaal niet tegen en werd snel misselijk; maar de aanhouder wint en op den duur kreeg ik het onder de knie; later ontdekte ik het voordeel van lage prijzen, want dan kon ik meer consumeren. De kwaliteit was voor mij volstrekt onbelangrijk. Zo raakte ik in de ban, het spoor kwijt en tenslotte in m’n eentje op een flatje in Vlaardingen. Had niets meer in de gaten, dus ook niet mijn verslaving als oorzaak van mijn situatie. Door gruwelijk geluk vielen op enig moment toch de schellen van mijn ogen. Opeens begreep ik de situatie. En toen kon ik ook ‘heel gewoon’ oprecht kiezen voor een nieuw leven. En dat werd dus de kliniek en de groep. Alles tegelijk in een groot verrassingspakket. Zo leerde ik nieuwe mensen kennen. Nieuwe initiatieven nemen. Zo ging ik ook in het al eerder hiervoor genoemde project van Flesseman werken en konden wij met de groep een nachtopvang voor daklozen regelen; dat draait nog steeds onder de naam Stoelenproject. In de loop van de tijd ontstaan automatisch nieuwe ideeen en het is geweldig daar samen met anderen aan te kunnen deelnemen. Je zou haast vergeten dat de oorsprong van al die dingen voortkomt uit je eigen verslaving. Maar dat is toch wel zo. Vandaar dat ik vind dat er geen enkele reden is tot zelfbeklag.

H: ik heb me ook in het vrijwilligerswerk gestort – maar ben mezelf voorbij gelopen – dat leverde teveel spanning op – ben toen terug gegaan naar de sport – nu doe ik alleen dingen waar ik zin in heb – ben trouwens ook snel op dingen uitgekeken – kom nu al vijf jaar op de groep – doe nog een groep – vind dat wel interessant – heb geen interesse in de computer – had hetzelfde tav de mobiele telefoon, maar ben daar nu wel aan begonnen – ben me nu bewust dat agressie niet geschikt is – daarom is het nu een kwestie van werken met oefeningen – maar ik overdrijf niet meer zo als vroeger – ik blijf nu in m’n kracht.

I: toen ik uit de kliniek kwam maakte ik lijstjes – bouwde mijn activiteiten langzaam op – ging in een bestuur zitten, later volgde nog zo’n stap, deels betrof het een bekende achtergrond – heb toen ook wel geleerd van ‘t een in het ander te rollen – wacht trouwens de tijd af voor nieuwe ontwikkelingen, zodat ook een ander aan de beurt komt, trouwens ook ter voorkoming van overbelasting – moet ook niet te lang iets doen met het gezin – het goed inplannen van vrije tijd is essentieel – nu krijgen we bezoek van een nicht van 80 uit Friesland, ze komt eerst een paar uurtjes en blijft dan slapen – ook ben ik aanhanger geworden van de kunst van het ‘nixen’ – dat mocht vroeger niet – zo zie je nog steeds het gedrag van mensen, zoals de buren die gingen fietsen ‘want het was lente…’ – en ze kwamen verkleumd terug – ze hollen door – waarom? Volgens mij is het een kwestie van leren doseren, van nee zeggen, wachtend of een ander iets doet, voelen vooral wat je zelf vind – ik sport trouwens nog steeds, sinds m’n 18e – andere vrinden komen langs om een borrel te drinken – stappen vanzelf weer op – het is een kwestie van balans vinden…..

J: – nieuweling – ik heb geen substantie-verslaving maar wel ten aanzien van destructieve relaties – achteraf denk ik nu aan de laatste: permanente onrust – obsessief bezig zijn met ‘de ander’ – ik dacht ‘was ik maar alcoholist’ – maar ik ben geheel-onthouder – en heb me toen toch laten vollopen – ben zelf een kind van een alcoholist – moet goed mijn grenzen bewaken – in een relatie ben ik volop bezig met ‘de problemen en toestanden van de ander’ – loop nu alle groepen af om tot rust te komen…..

Hiermee is de gespreksronde voltooid en krijgt A, die het onderwerp inbracht, gelegenheid af te ronden.

A: in mijn geval betrof het gokken op de beurs – dat was ook mijn bestaan – merkte achteraf dat ik ook vast zat in relaties – ‘zij’ hield mijn verslaving in stand – mijn moeder kon trouwens ‘zomaar’ omslaan – ik heb bovendien ook gemerkt dat ‘t niet te zwaar is als je ‘t bij de dag houdt – ik was een workaholic – maar ‘t moet wel uit mezelf komen – ik moet ook mijn grenzen bewaken – en daarbij een vorm van enthousiasme bewaren…

A wordt bedankt voor het onderwerp, eenieder aangespoord tot het verrichten van een financieele aderlating richting groepsklomp, waarna de bijeenkomst wordt gesloten om 21.15 uur.

Amsterdam, 16 maart 2010.